Yine uzun süre uzak kalmışım buralardan...Ama küçük bir çocuğunuz varsa zaman kavramı da önceki anlamını yitiriyor hayatınızda.Sanırım beni en iyi küçük çocuğu olan anneler anlar..hatta evet evet seslerini duyuyor gibiyim :) Çünkü çocuğunuz olduğu andan itibaren siz diye bir şey kalmıyor her şey onun uyku, yemek ve oyun saatlerine göre ayarlanıyor. Öyle kafanıza göre planlar yapmak yook.... :)
Bazen oğluşum uyuduğunda şöyle bir oturup nefes alıyım diyorum..düşünüyorumda iş hayatım hep çok yoğundu ve sorumluluklarım çoktu.Ama çay, kahve saatlerim vardı. Özellikle saat onbire doğru bol sütlü bir nescafe içmeden işe devam etmezdim :) Efendim şimdi oğluşum uyuduğunda çayı bulsam eyvallah diyicem :) Velhasıl sadede gelicek olursam yok efendim ev işleri ve çocuk çok daha yorucu ve insana zaman bırakmıyor .Düşünün iki yaşındaki oğluşum lavaboya girdiğimde kapıda nöbet bekleyip arada kapıyı tekmeleyerek tacizde bulunuyor hemen çıkıyım diye :) Sanırım iki yaş sendromu yaşıyoruz bu aralar bana olan düşkünlüğü dahada arttı. Tüm bunlara rağmen bazen düşünüyorumda bu zamanlar geçince onun bu saf ilgi ve sevgisinide ararım ben şimdi :) Ayy kıyamam oğluşuma ben :) Allah ım nasıl bir duygudur şu analık yaaa...bir an çok sinirlenmişken bir dakıka geçmeden kucağınıza alıp seviyorsunuz ...Neyse dönüp arkamıda kalan anılarımızı hatırlamak için bundan sonra beraber yaptığımız veya yaşadıklarımızı fırsat buldukça paylaşmak istiyorum...
Sevgiyle kalın...bolca sevin seviliin :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder