Neredeyse onbir aydır hayatımın büyük bir zamanını oğluma adamış durumdayım. Sanırım benim gibi kendi çocuğunu büyütmeye karar vermiş tüm anneler de benim yaşadıklarımı yaşamışlardır. İş hayatında yoğun bir tempo ile çalıştığım zamanlarda ki, devamlı raporlar, tablolar , resmi işler vs. çok yoğun ve yorucu olduğunu düşünürdüm. Ama ne zaman ki oğluşuma kavuşup zaman geçirmeye başladım anladım ki evlat yetiştirmek gerçektende çok kutsal bir görev ve iş hayatını solda sıfır bırakıyor :) Evet kesinlikle annelik kendi hayatımızdan büyük ölçüde feragat etmeyi gerektiriyor ama onların sağlıklı bir gülüşü dünyaya bedel. Onu tatlı , huzurlu uykusunda görünce gün içindeki tüm yorgunluğumu unutuyorum.
Bu arada geçen gün farkettim ki alışverişe çıktığım zaman çoğu zaman kendime değil oğluşuma bir şeyler alıp geri dönüyorum :)
Bugün burda bitirmek zorunda olduğum postumu eşimin bana aldığı süslü , taşlı telefon kılıfı kabımla kapatmak istiyorum :) Çok kullanışlı mı HAYIR :D ama çook HAVALI :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder